Op de politieschool noemden ze me"Pistolen Paultje"
omdat ik goed kon schieten, maar toen wisten ze dit nog niet:

ja dat pistool, waar vond ik dat? Met een beetje fantasie kunnen de lezers dit zelf wel bedenken lijkt me, ik was als jonge 23-jarige wachtmeester in ieder geval verrast om op een dergelijke plaats een wapen te vinden, ik dacht eerst dat het een overmaatse tampon was of een mij onbekend voorbehoedsmiddel........de dame in kwestie was in ieder geval behoorlijk overmaats! Ook in haar taalgebruik toen ik het wapen vond.

Na mijn opleiding op politieschool De Cloese in Lochem ben ik begonnen in uniformdienst bij de gemeentepolitie in de stad Groningen, waar ik een van de eerste vrouwelijke agenten was. Daar deed ik suveillancedienst en ook het met de hand regelen van het verkeer.
In die tijd had je nog lang niet overal verkeerslichten en op de drukkere kruispunten, in het spitsuur stonden verkeersagenten met witte handschoenen aan. Ik vond het wel leuk werk en maakte er vaak een hele show van. Zo stond ik een keer het verkeer te regelen op het kruispunt Zuiderdiep/Stationsstraat waar het meestal erg druk was want toen mocht je nog met de auto over het hele Zuiderdiep (dat was een paar jaar voor het omstreden verkeerscirculatieplan).
Ik dirigeerde een hele rij auto's vanaf het Zuiderdiep linksaf de Stationsstraat in toen een automobilist al rijdend naar me omkeek en daardoor niet zag dat de auto's vóór hem afremden.
Hij knalde er bovenop, ik deed m'n best om niet te laten merken dat ik het grappig vond, maar kon toch m'n lachen niet helemaal inhouden. Hij was op z'n zachtst gezegd 'not amused' en ik moest al m'n charmes in de strijd gooien om hem het grappige van de situatie te laten inzien. Hij kon er toen ook nog niet écht om lachen maar gaf nu tenminste zichzelf de schuld van de aanrijding........

Ik heb niet erg lang bij de uniformdienst gezeten. Omdat ik er een hekel aan had om meer bekeuringen uit te delen dan ik terecht vond -omdat je zo nodig je 'quotum' moest halen-, werd ik overgeplaatst naar het net nieuw opgerichte informatiecentrum en gaf ik op politietentoonstellingen voorlichting aan scholieren over het werk van de politie en over drugs. Dat was wel leuk om te doen, maar was nog niet helemaal wat ik wilde, de kinderpolitie trok me meer aan maar ik had in Groningen weinig kans om daar te worden aangenomen.

Na tweeëneenhalfjaar nam ik ontslag bij de gemeentepolitie Groningen en solliciteerde bij de rijkspolitie district Den Haag naar een baan bij de afdeling jeugdzaken. Ik werd daar aangenomen, maar moest een maand of 10 zien te overbruggen omdat de rijkspolitie, behalve bij het kader, nog geen vrouwen in dienst had. De eersten waren net met hun opleiding bezig en ze wilden mij tegelijk met die andere meisjes aanstellen.
Ik ben die 10 overbruggingsmaanden bij de bedrijfsrecherche van een groot warenhuis in het centrum van Den Haag gaan werken.
Dat was een ervaring op zich, winkeldiefjes in de kraag grijpen!